منِ بی تو..

چی میشد اگر بلد بودیم حسمونو همونجور که واقعا هست درک کنیم و همونقد صادقانه به زبون بیاریمش؟چی میشد اگر علاقه‌مونو به اونکه شب و روزمون شده، میرفتیم میگفتیم و مطمئنم بودیم اونم حرف واقعی دلشو بهمون می منِ بی تو.....

مینویسم دل خوانده میشد سنگر مینویسم نفس بازهم میخواننش وسیله مینویسم اشک به سینه اش میزنند چوب تنهایی اش را نمیدانم!
عجیب است نفهمیدن دریای تفاوت را و زخم زدن ب شیوه ی جدید!از انهایی که به یکباره فرو میریزی میشکنی و تکه هایت بر پیکره های جهان فرو میرود.
بازهم نمیدانم من کجایم؟!تو کجایی؟!و ما کجا را داریم؟مائی ک برای شناخت تفاوت هایمان میجنگیم اما جنگاور عادلی نیستیم مائی ک از دور بهم نزدیکیم و از نزدیک بهم دور!

 

منِ بی تو.....

کاش میشد
برای ساعتی مُرد!
آن وقت است که میفهمی
چه کسی از نبودنت دق میکند ،
و چه کسی ذوق !
دلم ؛
ساعتی مُردن میخواهد

#حسین_پناهی

منِ بی تو.....